Granita cytrynowa

W dobrych kawiarniach na Sycylii, granitę podaje się z bułeczką-brioszką oblepioną drobnym cukrem. Granita idealnie chłodzi, zaspokaja pragnienie i orzeźwia. Pierwszą granitę spróbowałam w doskonałej Caffe Sycylia prowadzonej przez Corrado Assenza. Siedzę, kątem oka obserwuję lokalsów i miziam tą bułką po ziarnistej, granitowej górce i zajadam. Googluję gdzie jestem i aż podskakuję na krześle. Wchodzę raz jeszcze do środka, zamawiam granitę migdałową. Jest mleczna i lekko słodka, zrobiona z mleka migdałowego.

Obejrzycie koniecznie film o Corrado Assenza na Netflix (seria Chef’s Table). Dzięki takim ludziom jak on, nie giną lokalne tradycje i wartości.

Składniki na około na 4 porcje:

360 ml wody

360 ml soku z cytryny (4-5 w zależności od wielkości, wymieszałam 2 zielone i 3 żółte)

180 g cukru białego

otarta skórka z cytryny

Wodę wymieszać z cukrem i zagotować w garnku. Pogotować 4-5 minut. Wystudzić. Dodać sok z cytryny i otartą skórkę. Przelać do plastikowego pojemnika. Włożyć do zamrażarki. Wymieszać widelcem po 2 godzinach. Potem znów po godzinie przemieszać granitę widelcem (ruchy tak jak przy rozdrabianiu np. banana widelcem). Mrozić do 4-5 godzin, mieszając co godzinę.

Granita różni się od sorbetu strukturą. Kiedy sorbet robi sie podobnie jak lody (regularne mieszanie, żeby nie powstawały grudki lodu), granita ma bardziej „kryształową” strukturę. Podczas mrożenia, mieszamy widelcem tylko parę razy. Bardzo łatwa do zrobienia w domu. (Nie mylić granity z pokruszonym lodem i dodatkiem soku lub Boże broń sztucznych aromatów!)

Moja granita powstaje z dodatkiem najpiękniejszych, zielonych, sycylijskich cytryn tej pory roku- verdello. Sycylijskie cytryny dojrzewają cały rok i w zależności od pory roku różnią sie kolorem i smakiem. Verdello ma jasno zielony kolor, często mylona z lemonką, mniej soczysta i nie bardzo kwaśna. I pachnie przepięknie! I można jeść na surowo w plasterkach z cukrem.